cambaz

                                                                          CAMBAZ

   Şemsettin  Pınar’ın  ‘’Doğmamış  İnsanla Konuşmalar’’ kitabını okuyorum.Ora- da  altını çizdiğim cümlelerden biri’’Hayat  doğum ile ölüm arasına  gerili bir iptir insan bu ipte cambaz olmalıdır.’’ Yani dinimizin sırat-ı müstakim dediği yol.

     İnsanın   yaşadığı  tehlike cambazın yaşadığı tehlikeden daha az değil.Çünkü cambazı  aşağıda  koruyan  çelikten ipler oluyor.Oysa insan bir kez düşmeye görsün, onu koruyan  hiçbir şey yok.Bazen ayağımın kaydığı düşecek gibi olduğum, fakat son anda toparladığım anları hatırlıyorum.İşte o zamanlar ruhum sıkılıyor, başım  dönüyor.

     Dünya, hayat ile ölüm arasında gerili ipten düşenlerin hikayeleriyle dolu. Meyhaneler,kumarhaneler…Küfür karanlığına  ve dalalet  sapıklığına düşenler ise dipsiz kuyuda  yol alanlar  gibi…İslam buna sefillerin de aşağısı diyor.

      Hayat  kuşu  bir gün  ölüm penceresinden bir kelebek gibi uçacağı halde, biz insanlar ölümü kendimize hiç yakıştıramayız.Başkalarının ölümüdür ölümden anladığımız.Hz. Ömer’in dediği gibi ‘’ Nasihat istersen ölüm yeter.’’sözünü hep başkalarına öğüt vermek için kullanırız.

       İşte  ölüm bir gün  bizim  de kapımızı çaldığı an. Gerili ipin sonuna ayakta varmak, işte tüm mesele burada belki.İnsan nefsinin peşine gittikçe o ipten aşağı düşecekmiş gibi oluyor.Nefsini yenmek için uğraşmış ve bunu başarmış insanlar hevayı bırakıp  havaya binmişlerdir.

                                                                          05/05/1993