YOLUN SONU GÖRÜNÜYOR

  Ürkek, masum bir kuş gibi yaklaşıp uzaklaşmanın sonunun nereye gideceğini ben de bilmiyorum.
Her ciddi konuşmam sende bir panik havası estiriyordu.Oysa ben senin mutlu olmanı istiyordum,
BENLE YADA BAŞKASIYLA. Bana kalsa evlilik üzerine konuşmanın vakti gelmiş de geçiyordu.
Ama sen evlilikten bahsetmek bir yana  ciddi bir ilişki ifadesinden bile hoşlanmıyordun. Ya da  öyle gösteriyordun. Çünkü sen hep kendini engellediğini söylüyordun.Yapacak bir şeyim yoktu.Çünkü benden bir şey istemiyordun.Ben de seni öyle kabullenmiştim.

   Şimdi belki de yolun sonuna geldik.Bu defteri bana yazmam için vermen  bir işaret olabilir. Belki
 iki ay sonra memleketime döneceğim.Benim için sen hep hoş anılarda olacaksın. Bilmiyorum beni hatırlar mısın ama ben seni hiç unutmayacağım. Çünkü üç sene yüreğimi paylaştım, sesini beynime, yüreğime kazıdım.

  İsterdim ki  bir ömür olsun ama kısmetten fazlası gerçekleşmiyor.Senin değerini bilecek bir
insanla karşılaşmanı canı gönülden isterim. İsterdim ki evlenmeyi düşündüğün yıllarda başka şartlarda karşına çıkayım ama kader, kısmet..

  Hem balığın iyisini acemi balıkçılar, armudun iyisini de ayılar yermiş.Annem derd ki: !! Oğlum
insanda kötü şansı olsun.!! Yani iyinin kaderi iyi olmazmış.

   Aslında yazsam defteri dolduracak kadar dolu duygular taşıyorum ama buna hem zaman hem de
gerek yok.Son olarak seni tanıdığıma sebep olduğu için telefonu icad eden adama teşekkkür ve de Allaha şükrediyorum.Çünkü  güzel bir yüreğe, güzel bir yüze sahipsin. İnşaallah talihin de güzel olur.SENİ SEVİYORUM.

  Ömür boyu  sesini duymak, yüzünü görmek, gözlerinin içine bakmak, elini tutmak , hayatımı
paylaşmak isteyecek kadar.. Yolun açık olsun..Allaha emanet ol.

                                                                                          TERAZİDEN TERAZİYE...

                                                                                            28/04/2001